قرآن، یکی از مصادر در ثلاثی مجرد است به معنای خواندن، خواندنی که از روی نوشته باشد، یعنی مطلبی را که قبلاً نوشتهاند، به آوای بلند یا کوتاه، یا در دل، روخوانی کنند.
این مصدر، پس از نزول کتاب بر پیامبر اسلام، بر همین مجموعه آیات اطلاق گردید. به این معنی که پیوسته باید روخوانی شود، باید به آن مراجعه گردد و آیاتش خوانده شود. در طول چهارده قرن گزشته این نام بر این کتاب اطلاق شده، و هرگاه و هرجا «قرآن» گفته یا نوشته شود، مراد همان کتابی است که از سوی حضرت باری بر رسول اسلام صلی الله علیه و آله و سلم نازل گشته و توسط او بر مردم تلاوت شده است. اگر به رابطه مستقیم و ناگسستنی بین نوشته (کتاب) و خواندن (قرآن) توجه کنیم، گویا چنین مجسم میشود که رسول اکرم (ص) آیات را از روی کتاب تلاوت میفرموده و به مردم ابلاغ و اعلام مینموده. آنچه در این مجموعه یازده جلسهیی استماع میکنید، به بررسی آیاتی میپردازد که از قرآن سخن میگوید. یعنی قرآن خود از خود سخن میگوید و نقش آفرینیش در میان مردم، تا قیام قیامت را تبیین مینماید.
قرآن، یکی از مصادر در ثلاثی مجرد است به معنای خواندن، خواندنی که از روی نوشته باشد، یعنی مطلبی را که قبلاً نوشتهاند، به آوای بلند یا کوتاه، یا در دل، روخوانی کنند.
این مصدر، پس از نزول کتاب بر پیامبر اسلام، بر همین مجموعه آیات اطلاق گردید. به این معنی که پیوسته باید روخوانی شود، باید به آن مراجعه گردد و آیاتش خوانده شود. در طول چهارده قرن گزشته این نام بر این کتاب اطلاق شده، و هرگاه و هرجا «قرآن» گفته یا نوشته شود، مراد همان کتابی است که از سوی حضرت باری بر رسول اسلام صلی الله علیه و آله و سلم نازل گشته و توسط او بر مردم تلاوت شده است. اگر به رابطه مستقیم و ناگسستنی بین نوشته (کتاب) و خواندن (قرآن) توجه کنیم، گویا چنین مجسم میشود که رسول اکرم (ص) آیات را از روی کتاب تلاوت میفرموده و به مردم ابلاغ و اعلام مینموده. آنچه در این مجموعه یازده جلسهیی استماع میکنید، به بررسی آیاتی میپردازد که از قرآن سخن میگوید. یعنی قرآن خود از خود سخن میگوید و نقش آفرینیش در میان مردم، تا قیام قیامت را تبیین مینماید.