هنگامي كه "اباذر غفاري" را به خاطرانتقادات كوبنده اش در زمان خليفه سوم به منطقه بد آب و هواي "ربذه" تبعيد مي كردند، امام علي(ع) كه به رغم هشدار حاكميت به مشايعت او رفته بود، با اين كلمات با آن يار شجاع خود خداحافظي كرد :
" اي اباذر، تو به خاطر خدا خشمگين شدي، پس، اميدت به كسي باشد كه به خاطرش خشم گرفته اي، اينان به خاطر دنياشان از تو ترسيده اند و تو به خاطر دينت .... اينان چقدر نيازمند چيزي هستند كه از آن منعشان كردي و تو چقدر بي نيازي از آنچه منعت كرده اند... ".
اما يار شجاع ما، خشمگين هم نشده بود، بلكه با آرامش و متانت تمام، كلام حق را به گوش قدرت پرستان غافل خوانده  و با قلم حكمت آموزش، به دهها دليل از كتاب و سنت درنوشته: " امام پيشواي سياسي و يا الگوي ايماني"  هشدارشان داده بود كه علي(ع) را كه امام ابدي اخلاق و ارزش هاي انساني است، درامامت سياسي و دولت موقت دنيائي محدود نسازيد.
چنين برداشتي كه برگرفته از سخنان آن امام همام در نهج البلاغه و بسياري از متون منتسب به آن پيشواست، نه تنها مي تواند گره گشاي اختلافات تاريخي شيعه و اهل تسنن، كه در اين روزگار آتش جنگ را ميان مسلمانان شعله ور ساخته و "داعش و داعش منشي" را بر منطقه مسلط گردانده محسوب شود، بلكه مي تواند بستري براي تحقق مردم سالاري و حاكميت ملت به شمارآيد.
اما كساني كه چنين برداشتي را، كه منطبق بر گفتار و رفتار سياسي آن امام  و آرمان ملت هاي استبداد زده است، در تضاد با حكومت ديني و ولايت مطلقه فقيه مي بينند و مي دانند چنين منطقي كاخ ذهنيات توجيه كننده سلطه فقيهان را درهم مي كوبد، همواره از طرح آن بر مي آشوبند وبا گويندگانش به شدت برخورد مي كنند.
 چه تفتيش عقيده اي واضح تر از اين كه نويسنده را به جرم بيان انديشه اش زنداني و نشريه اي را به خاطر درج آن محكوم ومتوقف نمايند؟ و اين از طنزهاي روزگار است كه دكتر سيد علي اصغر غروي را شعبه اجراي احكام "دادسراي فرهنگ و رسانه"!! كه نامش تداعي كننده سرائي است كه به داد اهل فرهنگ و رسانه مي رسد ! به "اندرزگاه شماره ۸ اوين" ، بند كارگري مي فرستد تا از مشاهده عاقبت انديشه و كار اندرز بگيرد! و بعد از اين به دنياي آنان كاري نداشته باشد.
مشايعت امام علي با اباذر، با وداع و وعده اي هم همراه بود كه ما نيز همان را براي دكتر غروي، در سالروز تولدش، با تبريك به تداوم تعهداتش در قبال ملت و استقامت و پايداري اش در راه حق، به اميد تولدي و صبح اميدي براي ملت بازگو مي كنيم:
"اگر درهاي آسمان و زمين را به روي بنده اي از بندگان خدا بربندند و او پرواي خدائي پيشه كند، بي ترديد خدا راه خروجي براي او خواهد گشود. پس، جز حق تو را مونسي نباشد و جز باطل تو را نگران نكند، اگر دنياشان را مي پذيرفتي ، به دوستي ات مي گرفتند و اگر چيزي از دنيا بر مي گرفتي درامانت مي داشتند".
(نهج البلاغه خطبه ۱۳۰).
اعضاء و علاقمندان نهضت آزادي در خارج كشور
۲۴ سپتامبر۱۰۱۴، دوم مهرماه ۱۳۹۳