به نام خدای مهربان
ملت شریف و بزرگوار ایران؛

به عنوان یار و همسر قرآن پژوه آزاده، دکتر سیدعلی اصغر غروی، بر خود فرض می دانم از اظهار لطف و همراهی کلیه ی اشخاص، گروه ها، احزاب و رسانه ها که از ابتدای بازداشت ایشان، شامل حال خانواده و یاران شد، کمال قدردانی و تشکر را داشته باشم. همچنین از کلیه موافقین و مخالفین محترم که در چارچوب جدال احسن، پاسخ اندیشه را با اندیشه داده و به منظور مباحثه پیرامون مقاله ی «امام؛ پیشوای سیاسی یا الگوی ایمانی» در فضایی به دور از تهمت و تهدید، قلم یا سخن رانده اند، صمیمانه سپاسگزارم.

و نیز آنان که تمام توان و زبان و قلم را در راستای تخریب و تهمت به کار بستند و از هیچ امکان و فرصتی به منظور اقدام در جهت ایجاد و تشدید فضای ناسالم و غیراخلاقی بر ضد همسر بیمارم دریغ نکردند، به بازخوانی منصفانه ی رفتار خود و همچنین سوابق علمی و مبارزاتی وی و پدر بزرگوارش، حکیم علامه سیدمحمدجواد موسوی غروی، فرا می خوانم. باشد که وجدان خفته شان بیدار گردد و آگاه شوند که خداوند خود حافظ دین و قرآن است و زمین را هیچ زمان از وجود مردمانی که رسالتشان را در پیمودن طریق انبیاء و اولیاءالله و جایگزینی شرک و بدعت با توحید و وحدت می دانند خالی نخواهد گذاشت.

«الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّـهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّـهَ»
شکایتم از این نامروتی ها را به خدای بزرگ می برم و از ذات پاکش برای همه طلب هدایت و رحمت می نمایم.

و اما نکته ی دیگر که ذکر آن را در این مجال کوتاه ضروری می دانم آن که پس از برخورد صورت گرفته با همسرم، گهگاه شنیده شد که این بازداشت، دستمایه ای برای تخریب دولت محترم و القای حس ناامیدی در مردم از جانب برخی افراد و گروه ها شده است. بر این عقیده ام که جناب آقای دکتر روحانی و مدیران اجرایی ایشان هیچ نسبتی با اینگونه رفتارهای قهرآمیز ندارند، لذا گرچه سخن من به معنی رفع مسؤولیت رییس جمهور برای احیا و صیانت از حقوق شهروندی –مصرح در قانون اساسی- نیست، اما تاختن به دولت را، آن هم در شرایطی که به درستی اولویت های خود را بر رفع مشکلات معیشتی مردم مظلوم ایران متمرکز نموده است، منطقی و اخلاقی نمی دانم. هم بر این باورم که مسیر پرفراز و نشیب آزادی و استقلال ایران که بیش از یکصد سال از پیمودن آن میگذرد جز با شکیبایی و امید و اصلاح گام به گام به سرمنزل مقصود نخواهد رسید و هرگونه یأس و دل بستن به تصادفات و اتفاقات، سم مهلکی برای گذار به روزهای روشن آینده است.

فرزندان برومند ایران زمین؛
دکتر غروی در اوج دشواری ها همواره آیات امیدبخش «وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ» و «لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّـهِ» را بر زبان می راند. ما که در سردترین روزها و تاریک ترین شب ها از پای ننشستیم به یاری حضرت حق از این آزمون نیز سربلند بیرون می آییم. چرا که ایمان داریم «عاقبت از آن پرهیزگاران است».
رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند.

طاهره علیزاده

۱۳ /۱۳۹۲/۱۰