با عنایت به لطف حضرت دوست
سرور مکرم و دوست گرانمایه
جناب مستطاب حجةالاسلام و المسلمین، جناب آقای احمد عابدینی
سلام علیکم و رحمةالله و برکاته
خبر تأسف‌بار هجوم عده‌یی شر برانگیز ناشناخته را شنیدم، که از جمیع جهات امنیت جامعه را، به طور اخصّ و اعمّ، شکننده و ناپایدار می‌سازند. و این بار قرعۀ فال را به نام شما دانشمند فرهیخته زدند. گویا آنچه با من و منزلمان کردند، ناقص بوده و تکمله‌یی از همین جنس می‌خواسته است! با چه همه تحسّر و غصه‌یی که سرتاپای وجود آدمی را همچون خوره می‌خورد، و بند از بندش جدا می‌کند، باید نظاره‌گر تهاجم به کتاب و نویسنده و عالِم و علم باشیم، و از همه سوزناک‌تر آنکه این واقعۀ دردناک در یکی از بزرگترین مراکز حوزه‌های علمیۀ تشیع، با سابقۀ چهارصد ساله، اتفاق می‌افتد! جایی که اولاً و بالذات باید جای تعلیم علم و اخلاق و ادب و انصاف و عَدالت و تسامح و تعاون بر بِرّ و تقوی باشد، و بسیاری دیگر از اصولی از همین دست، و امروز تبدیل به صحنۀ نبرد بین علم و جهل گشته است!
من که خود بارها مورد چنین تهاجمات غیرانسانی و سراسر همراه با بداخلاقی و تجاوزگری به همۀ حقوق انسانی، فردی و شهروندیم بوده‌ام، به خوبی حال و روز جنابعالی را از عمق جان درک می‌کنم، و باز هم، و بازهم به حال اسلام و قرآن و علم و مدرسه و اخلاق و انسانیت و سرانجام مملکت عزیز، از سوز دل اشک می‌ریزم. و به ملت سربلند ایران تسلیت می‌گویم که اینچنین اسیر خودخواهی‌ها و جَهالت‌ها و خودکامگی‌های کور گشته است!
جناب استاد عابدینی، ثبات قدم و سلامت و توفیق حضرتعالی را در راهی که در پیش گرفته‌اید، از آستان قادر متعال مسألت دارم، و از همو می‌خواهم، بصیرت و قوۀ درک بر مهاجمان نادان عطاء فرماید!
إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ (فصلت 30)