دفتر نشر آثار علامه حکیم سید محمد جواد موسوی غروی

فهرست رسائل

  • چکیده :
    مفهوم «شفاعت» نیز بمانند بسیاری دیگر از مفاهیم فکری و اعتقادی در اسلام، در گذر زمان، دستخوش انحراف و تغییر معنا، خصوصاً در میان شیعیان، گشته است. همین امر باعث شده است بخشی از مسلمانها، در عمل به دستورات الهی، بی‌پروا و سست گردند، و به جنبه‌های کاربردیِ اوامر و نواهی الهی کمتر توجه نمایند. عامۀ شیعیان، براي فرار از عمل به احكام قرآن، و نیز به جهت اينكه مي‌خواسته‌اند مؤمن و مسلم هم باشند، و هم آزاد در انجام هر كاري كه بخواهند، متوسل به شفاعت، به مفهوم رايج آن، شده‌اند. به این معني كه اگر ایشان فقط وَلايت ائمۀ معصومين صلوات الله عليهم را قبول داشته باشند، ديگر نیازی به عمل به احکام ندارند. و برای آنها چندان مهم نيست هرچه باشند و به هر صورت كه عمل كنند! از منظر آنان، همین ولايت و دوست داشتن ظاهری، براي دخول در بهشت كفايت می کند. هدف از تالیف و تدوین رسالۀ «شفاعت در قرآن» این بوده است که با آیات کتاب، اثبات شود این نگرش به مفهوم شفاعت، مورد نظر و تأیید کتاب خدا نیست. (ص 8) تأمل و تفکر در مطالب این رساله می‌تواند در تصحیح بینش ما شیعیان در خصوص «شفاعت»، و به تبع آن، در اصلاح اخلاق و اعمالمان راهگشا و مفید فوائد بسیار باشد. از اینرو به همۀ کسانی که دغدغۀ دین دارند، و حتی آنانی که کل مقولۀ دینداری، یا بعضی از آن را زیر سؤال می برند و آن را فاقد فایده می دانند، بلکه مضر هم می‌پندارند، مطالعۀ آن توصیه می‌شود.