از مسلمانها بپرسند پیامبرشان چه مذهبی داشت؟! آیا شیعه بود؟! و اگر شیعه بوده، دوازده امامی بوده یا شش امامی، یا از علویان یا از زیدیه و کیسانیه و جارودیه و امثال اینها، و اگر سنی بوده، آیا مالکی، حنفی، حنبلی یا شافعی بوده است؟!
آیا جز این است که او مسلم (تسلیم امر خدا) بود و یک کتاب هم بیشتر برای هدایت آدمیان نیاورد؟! آیا این کشتارها و جنگهایی را که مسلمانها در طول تاریخ براه انداخته‌اند، و فرق مختلف آنها یکدیگر را به خاک و خون کشانده‌اند تا به امروز، خواست رسول گرامی اسلام بوده است ؟! یا خواست خدای تبارک و تعالی؟! مگر خداوند هدف از ارسال رسول و انزال کتاب را در آیه ۲۵ سورۀ حدید بیان نفرموده است «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَينَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» هر آینه ما رسولانمان را با دلائل روشن فرستادیم و همراه ایشان کتاب و ترازو را در اختیار نهادیم تا مردم به اجراء عدالت قیام کنند.
حال که علماء و رؤساء مسلمانها بی‌توجه به این آیه و آیات دیگر ساکتند، یا اگر حکمی بدهند در برافروخته‌تر ساختن آتش جنگ است، رسانه‌ها این سؤال را در پیش روی عامۀ مسلمین در هر کجای جهان که هستند از عرب و عجم قرار دهند که خدای تعالی از کتابی که نازل کرده و پیامبرش آن را فقط ابلاغ نموده، چه می‌خواسته است؟! حتماً سه آیۀ زیر را از قرآن کریم یادآور مسلمانان، خصوصاً خشونت گران و جنگ طلبان آنها شوند؛ اول آیات سی و یکم و سی و دوم سورۀ روم:
«مُنِيبِينَ إِلَيهِ وَاتَّقُوهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ، مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيهِمْ فَرِحُونَ»
بازگشت کنندگان به سوی اویید، و پرهیز از گناه او کنید و نماز برپادارید و از مشرکان نباشید، از آنان که دین خود را تکه تکه کردند و دسته دسته شدند، هر گروهی به هر چه نزد خود دارند شادمانند.
و آیه ۱۵۹ سورۀ انعام را که خدا خطاب به پیامبرش می‌گوید:
«إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيعًا لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيءٍ...»
همانا آن کسان که دین خود را تکه تکه کردند و دسته دسته شدند تو را (ای پیامبر) با آنان کاری نیست...
مراد خدای تعالی این است که آنها از پیروان تو و امت تو بشمار نیستند.
امید است مسلمانها هر چه زودتر به متن قرآن بازگردند و به اصلاح ذات البین بپردازند. آیا کسی از ایشان احساس شرم نمی‌کند که دولتهای دیگر برای منع مسلمانان از کشتار یکدیگر اقدام کنند و بزرگان مسلمان خود هیچ اقدامی نکنند؟!
خوب است به پاره‌یی از رهنمودهای هشدار دهندۀ خداوندی در کتاب مجیدش توجه کنیم:
«وَكَأَينْ مِنْ قَرْيةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُكْرًا، فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا، أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا فَاتَّقُوا اللَّهَ يا أُولِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ آمَنُوا قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيكُمْ ذِكْرًا، رَسُولًا يتْلُو عَلَيكُمْ آياتِ اللَّهِ مُبَينَاتٍ لِيخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ...» (طلاق ۸ تا ۱۱)
و چه بسیار (مردمان) شهرهایی که از فرمان پروردگارشان و فرستادگان او سرپیچی کردند. پس به حسابی سخت محاسبه‌شان کردیم و به عذابی ناخوش معذبشان ساختیم. پس بچشیدند سختی عقوبت کارشان را و پایان کارشان خسران بود. خدای برای‌شان عذابی سخت فراهم آورد پس بپرهیزید از (معصیت) خدا‌ای صاحبان مغز (خرد) که ایمان آورده‌اید. هر آینه خدا بر شما ذکری را فروفرستاده است (تا پیوسته آن را بیاد داشته باشید)، فرستاده‌یی را که تلاوت می‌کند بر شما آیات خدا را که روشنگرند تا بیرون برد آنان را که ایمان آورده‌اند و عمل صالح کرده‌اند از تاریکی به نور...
آیات فوق را می‌توان به سه بخش تقسیم نمود:
بخش اول: خبری است که خدای تعالی از شهرها و ملتهای پیشین می‌دهد که به سبب سرپیچی از اوامر الهی و رسولان او با محاسبه‌‌یی سخت مواجه گشته و به عذابی ناخوش نابود شده‌اند و عقوبت دردآور و نهایتِ پرزیان و خسران خود را چشیده‌اند.
بخش دوم: هشدار به ایمان آورندگان است که صاحبان مغز و خرد نیز هستند و دارای قوه تمییز بین حق و باطلند که از یاد هدایت الهی غفلت نورزند و پیوسته آن را برنامۀ عمل خود قرار دهند و از سرنوشت تلخ و ناگوار امتهای پیشین درس عبرت بگیرند تا مباد که به وادی ذلت و تباهی و سقوط در دره هلاک و نیستی فروغلتند.
بخش سوم: تبیین دیگری از هدف خداوند از ارسال رسول که بیرون بردن مردمان از تاریکیها به نور است.
آیا باز هم تردیدی باقی می‌ماند که وضع کنونی مسلمانها منطبق با آیات عذاب است؟! و آیا جز این است که برون رفت از عذاب اطاعت از خدا و هدایت او را می‌طلبد؟! و آیا جز صاحبان خرد مؤمن به خدا و آخرت کس دیگری مخاطب این آیات است؟!
فاعتبروا یا اولی الابصار
آیا جز این است که او مسلم (تسلیم امر خدا) بود و یک کتاب هم بیشتر برای هدایت آدمیان نیاورد؟! آیا این کشتارها و جنگهایی را که مسلمانها در طول تاریخ براه انداخته‌اند، و فرق مختلف آنها یکدیگر را به خاک و خون کشانده‌اند تا به امروز، خواست رسول گرامی اسلام بوده است ؟! یا خواست خدای تبارک و تعالی؟! مگر خداوند هدف از ارسال رسول و انزال کتاب را در آیه ۲۵ سورۀ حدید بیان نفرموده است «لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَينَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» هر آینه ما رسولانمان را با دلائل روشن فرستادیم و همراه ایشان کتاب و ترازو را در اختیار نهادیم تا مردم به اجراء عدالت قیام کنند.
حال که علماء و رؤساء مسلمانها بی‌توجه به این آیه و آیات دیگر ساکتند، یا اگر حکمی بدهند در برافروخته‌تر ساختن آتش جنگ است، رسانه‌ها این سؤال را در پیش روی عامۀ مسلمین در هر کجای جهان که هستند از عرب و عجم قرار دهند که خدای تعالی از کتابی که نازل کرده و پیامبرش آن را فقط ابلاغ نموده، چه می‌خواسته است؟! حتماً سه آیۀ زیر را از قرآن کریم یادآور مسلمانان، خصوصاً خشونت گران و جنگ طلبان آنها شوند؛ اول آیات سی و یکم و سی و دوم سورۀ روم:
«مُنِيبِينَ إِلَيهِ وَاتَّقُوهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ، مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيهِمْ فَرِحُونَ»
بازگشت کنندگان به سوی اویید، و پرهیز از گناه او کنید و نماز برپادارید و از مشرکان نباشید، از آنان که دین خود را تکه تکه کردند و دسته دسته شدند، هر گروهی به هر چه نزد خود دارند شادمانند.
و آیه ۱۵۹ سورۀ انعام را که خدا خطاب به پیامبرش می‌گوید:
«إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيعًا لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيءٍ...»
همانا آن کسان که دین خود را تکه تکه کردند و دسته دسته شدند تو را (ای پیامبر) با آنان کاری نیست...
مراد خدای تعالی این است که آنها از پیروان تو و امت تو بشمار نیستند.
امید است مسلمانها هر چه زودتر به متن قرآن بازگردند و به اصلاح ذات البین بپردازند. آیا کسی از ایشان احساس شرم نمی‌کند که دولتهای دیگر برای منع مسلمانان از کشتار یکدیگر اقدام کنند و بزرگان مسلمان خود هیچ اقدامی نکنند؟!
خوب است به پاره‌یی از رهنمودهای هشدار دهندۀ خداوندی در کتاب مجیدش توجه کنیم:
«وَكَأَينْ مِنْ قَرْيةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُكْرًا، فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا، أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا فَاتَّقُوا اللَّهَ يا أُولِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ آمَنُوا قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيكُمْ ذِكْرًا، رَسُولًا يتْلُو عَلَيكُمْ آياتِ اللَّهِ مُبَينَاتٍ لِيخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ...» (طلاق ۸ تا ۱۱)
و چه بسیار (مردمان) شهرهایی که از فرمان پروردگارشان و فرستادگان او سرپیچی کردند. پس به حسابی سخت محاسبه‌شان کردیم و به عذابی ناخوش معذبشان ساختیم. پس بچشیدند سختی عقوبت کارشان را و پایان کارشان خسران بود. خدای برای‌شان عذابی سخت فراهم آورد پس بپرهیزید از (معصیت) خدا‌ای صاحبان مغز (خرد) که ایمان آورده‌اید. هر آینه خدا بر شما ذکری را فروفرستاده است (تا پیوسته آن را بیاد داشته باشید)، فرستاده‌یی را که تلاوت می‌کند بر شما آیات خدا را که روشنگرند تا بیرون برد آنان را که ایمان آورده‌اند و عمل صالح کرده‌اند از تاریکی به نور...
آیات فوق را می‌توان به سه بخش تقسیم نمود:
بخش اول: خبری است که خدای تعالی از شهرها و ملتهای پیشین می‌دهد که به سبب سرپیچی از اوامر الهی و رسولان او با محاسبه‌‌یی سخت مواجه گشته و به عذابی ناخوش نابود شده‌اند و عقوبت دردآور و نهایتِ پرزیان و خسران خود را چشیده‌اند.
بخش دوم: هشدار به ایمان آورندگان است که صاحبان مغز و خرد نیز هستند و دارای قوه تمییز بین حق و باطلند که از یاد هدایت الهی غفلت نورزند و پیوسته آن را برنامۀ عمل خود قرار دهند و از سرنوشت تلخ و ناگوار امتهای پیشین درس عبرت بگیرند تا مباد که به وادی ذلت و تباهی و سقوط در دره هلاک و نیستی فروغلتند.
بخش سوم: تبیین دیگری از هدف خداوند از ارسال رسول که بیرون بردن مردمان از تاریکیها به نور است.
آیا باز هم تردیدی باقی می‌ماند که وضع کنونی مسلمانها منطبق با آیات عذاب است؟! و آیا جز این است که برون رفت از عذاب اطاعت از خدا و هدایت او را می‌طلبد؟! و آیا جز صاحبان خرد مؤمن به خدا و آخرت کس دیگری مخاطب این آیات است؟!
فاعتبروا یا اولی الابصار
