به نام او
گرچه شب تاریک است           اندکی صبر سحر نزدیک است
«قَالُوا يَـٰلُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُوۤا إِلَيْكَۖ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ ٱلَّيْلِ وَلايَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ ألّا ٱمْرَأَتَكَۖ إِنَّهُۥ مُصِيبُهَا مَآ أَصَابَهُمْۚ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ ٱلصُّبْحُۚ أَلَيْسَ ٱلصُّبْحُ بِقَرِيبٍ»(81-هود)
<span lang="FA" ,&quotsans-serif&quotmso-bidi-language:fa"="">گفتند: ای لوط، ما فرستادگان پروردگار تو هستیم، آنان هرگز به تو دست نخواهند یافت، در پاسی از شب خانواده ات را کوچ ده، جز همسرت همانا وی را همان رسد که به دیگران رسید، هیچ یک از شما نباید واپس یا به اطراف نگرد، صبحگاهان موعد آنهاست، مگر صبح نزدیک نیست؟
و در این زمان که سیاست مدن نه برمبانی و موازین شرع و آزادی و قانون، که بر پایه‌های ظلم و تعدی، سلب آزادی، سرکوب مخالفان و حبس و قتل و ارعاب، حکم فرما است و ثروت ملی صرف نگهداری قدرت و حاکمیت زور می‌شود، نه عمران و آبادانی مادی و معنوی، و اکنون که بنیان عدل منهدم گشته و حاکمان جبار بهامد مردمانشان را به فراموشی سپرده‌اند، و در پی خواهش‌های نفسانی خویش شتابانند و دستاوردشان چیزی جز فساد و تباهی نیست، عجبا از کلام امیرمؤمنان که زیبا اما تلخ بر زمانۀ ما منطبق گشته است. «مخالفان ما در دریاهای فتنه‌ها غوطه ور شده‌اند و بدعت‌ها را گرفته و سنت‌ها را وانهاده‌اند. مؤمنان به خاموشی گراییده و منافقان و گمراهان دروغ پرداز سخنور گشته‌اند.»(خطبه 154 نهج البلاغه)
اکنون بر ما است که رسالت عقل را به عنوان رسالت پروردگارمان بپذیریم و اندیشۀ توحیدی و همفکران خویش را در پاره‌یی از شب به سوی صبح رهایی حرکت دهیم و هموست که وعده داده است، دشمنانی که وجود بشر، عقل بشر، حیات معنوی بشر و هویت بشر را نشانه گرفته‌اند، به شمایان نخواهند رسید، چنانچه نفس‌های امارۀ به سوء خود را بر زمین افکنده باشید. چرا که او نیز باید به سان دشمنانتان هلاک شود و هیچ یک از شما به اطراف خود ننگرد و فقط نقطۀ پیش رو را نظاره‌گر باشد که از آن خورشید صبح آزادی می‌دمد.
«يا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَلَا تَرْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خَاسِرِينَ»(مائده 21)
«ای قوم من، به سرزمین مقدسی که خداوند برای شما مقرر داشته است، در آیید و به عقب بازنگردید که زیانکار خواهید شد». مباد که فرمان عقل را زیر پا نهید و ترس و وسوسه شما را از ادامۀ مسیر باز دارد. لحظه‌یی نباید باز ایستاد و یک نفس و با تمامی قوا باید تاخت. «وَالْعَادِياتِ ضَبْحًا»(عادیات 1). سوگند به ستوران که نفس نفس زنند همانا که صبح نزدیک است.«أَلَيسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ»(هود 81).
آری، شب حرکت لوط با اهلش به صبحی خواهد رسید که نور خدا آن را روشن کرده است و همین شب است که برای تو از هزاران ماه بهتر است. باید از شب قدر به در آییم تا به صبحی برسیم که دیگر به دست‌های شیاطین درآن بذر دروغ و نفاق، عناد و تزویر افشانده نمی‌شود، صبحی که ملائکه به اذن باری تعالی صداقت و قسط، عدل و محبت و رهایی و آزادی را فوج فوج فرود می‌آورند، صبحی که نور است و سلام، امنیت است و آسودگی از شرّ هر وسواس خنّاسی.
و چون خواهیم بدین مهم دست یابیم باید در نظام توحیدی که همانا بهر‌ه‌مندی انسانی از تمامی نعمت‌های او است، همۀ اندیشۀ خویش را از غربت فهم و ظلمت خرد به سوی صبح یکتاپرستی و خردورزی سیر دهیم، چرا که اگر خارج از این مسیر حرکت کردیم، برای او شریک قرار داده‌ایم، جهل را شریک عقل ساخته‌ایم و آنگاه است که نتیجۀ اعمال ما همگی نابود می‌شود.
«وَلَقَدْ أُوحِي إِلَيكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ. بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ»(زمر 65،66).
به تو و پیامبران قبل از تو وحی شده است که اگر شرک آوری، عمل تو حتماً بی‌اثر خواهد شد و قطعاً از زیانکاران خواهی بود. پس تنها خدا را بندگی کن و سپاسگزار او باش.
«وَتِلْكَ عَادٌ جَحَدُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْا رُسُلَهُ وَاتَّبَعُوا أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ»(هود 59).
این قوم عاد بودند که آیات پروردگارشان را دانسته انکار و رسولانش را نافرمانی کردند و پیرو امر هر خودکامۀ حق ستیزی شدند.
مباد که مخاطب، ما باشیم و دانسته فرمانش را زیر پا نهیم.